Στην Καλύβα «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» της Αγίας Άννης, κατά το 1885 ασκητικά και με άκρα υπακοή και ταπείνωση έζησε ο Μοναχός Ευλόγιος, ό οποίος σε ηλικία 95 περίπου χρόνων έφυγε οριστικά από τον κόσμο τούτο για την άλλη την αιώνια ζωή.

Προείδε και προείπε το θάνατο του και πολλοί από τους Πατέρες της Σκήτης, όπως συνηθίζουν να κάνουν, πήγαιναν να πάρουν ευχή από τον μελλοθάνατο γέροντα.

Κατά κοινή ομολογία των Πατέρων αυτών, από το μελλοθάνατο γέροντα, πήρανε ένα μάθημα ιερής εξετάσεως και φοβερής απολογίας της ψυχής πού, στην προκειμένη περίπτωση, ή απολογία της ψυχής γίνονταν με το σώμα, διότι, ό Γέρο – Ευλόγιος, επί 24 ώρες πριν να παραδώσει το πνεύμα, κινούσε το κεφάλι του, πότε δεξιά και πότε αριστερά και τον ακούγανε οι Πατέρες να λέει:
«Που, πότε; Που, πότε;» Συνέχεια, χωρίς διακοπή.

Πολλοί από τους παρευρισκομένους δοκίμασαν να βαστήξουν το κεφάλι να μην το στρίβει δεξιά κι αριστερά, αλλά στάθηκε αδύνατο να το σταματήσουν.

Πολλές φορές έλεγε:

«Όχι, δεν έγινε αυτό, λέτε ψέματα. Για κείνο έκαμα μετάνοια»

και πάλι συνέχιζε:

«Που, πότε;»

Έτσι χωρίς να ειπεί τίποτε στους άλλους Μοναχούς παρέδωκε το πνεύμα κι έφυγε από τη ζωή αυτή, για τις αιώνιες Μονές, χωρίς καμιά άλλη πληροφορία!
Πηγή: (Το Γεροντικό του Αγίου Όρους), Δάκρυα Μετανοίας